تاثیر زایمان بر ارگاسم زن:
ارگاسم ميتواند تحت تاثير زايمان قرار گيرد. خود فرايند زايمان به عنوان يك فرايند ارگاسمي توصيف شده است. در يك مطالعه مبتني بر مصاحبه كه در سال 2007 با 11 زن انجام گرفت، دانيل هارلدو نوع تجربه جنسي را در خلال زايمان تشخيص داد. او مي¬گويد :
«ارگاسم¬هاي هنگام زايمان، به عنوان ارگاسم¬هاي شگفت¬انگيزي توصيف شده بودند كه در هنگام بيرون راندن كودك رخ داده بود. آن ها بدون هرگونه تحريك جنسي يا هرگونه تخيلي اتفاق افتاده و توسط خود زن به عنوان یک حس لذتبخش توصیف شده است. زايمان لذت بخش در آن نمونه از زناني تجربه شده بود كه تمايلات جنسي خود را در فرايند زايمان يكپارچه كرده بودند و آنهايي كه در خودشان اين امكان را ايجاد كرده بودند كه كاملا به دنيا آوردن بچه را لمس كنند. آن ها براي راحت تر تحمل كردن درد زايمان، حرف¬هاي عاشقانه مي¬زدند و با احساس و لذت به همسر خود بوسه مي-دادند.»
يك جنبه متفاوت از اثرگذاري زايمان بر روي ارگاسم زن مربوط به تعامل جنسي بين زوجين است. كريستين فون سيدو در طي سال¬هاي 1959 تا 1996، 59 مقاله را كه مربوط به كاركرد جنسي زوجين و رفتار آن ها در طي بارداري بود تا 6 ماه بعد از تولد كودك مورد بررسي قرار داد. به طور متوسط، تمايل جنسي زن و تكرار آميزش در آن ها تا اندازه¬اي در سه ماهه اول بارداري كاهش مي¬يابد و در سه ماه سوم به شدت افت مي¬كند. بسياري از زوج¬ها حدود دو ماه مانده به تولد فرزند خود، هيچ آميزشي ندارند. پس از زايمان براي چندين ماه تمايلات و فعاليت جنسي نسبت به دوره قبل از بارداري كاهش مي¬يابد. با اين حال همه زوج¬ها از اين الگو پيروي نمي¬كنند. پاسخگويي جنسي و ظرفيت تجربه ارگاسم از زوجي به زوجي ديگر تغيير مي¬كند.
وقتي كودكي به دنيا مي¬آيد، مادر تحت تاثير تغييرات شديد احساسي، روانشناختي و جسمي قرار مي¬گيرد، مخصوصاً اگر براي اولين بار مادر شده باشد. همزمان، پدر نيز تغييرات احساسي شديدي را تجربه مي¬كند. تغيير در نقش¬هاي زوجين مي¬تواند آنها را به هم نزديكتر كرده يا از هم دور سازد. مادر و پدري كه به عنوان افراد بزرگسال مستقل با يكديگر تطابق و سازش پيدا كرده بودند، اكنون بايد توجه خود را به كودك تازه متولد شده نامستقل متمركز كرده و نسبت به او مسئول باشند. رابطه دوطرفه قبلي كه موجب پيوند قوي جنسي و تجربه ارگاسم¬هاي مشترك در زوجين شده بود، ناگهان تبديل به يك رابطه سه جانبه مي¬شود. نداشتن اطلاعات اوليه و ساده مربوط به روابط جنسي و ارگاسم در طول و پس از دوران بارداري مي¬تواند رابطه زوجين را پس از تولد فرزند، تحت تاثير قرار دهد. به عنوان مثال والدين ممكن است كه از ترس ابتلا به عفونت، از آميزش جلوگيري كنند يا در صورت داشتن زايمان به روش سزارين، نگران پاره شدن بخيه¬ها باشند. يك زن امكان دارد كه كاهش قابل ملاحظه¬اي در تمايلات و فعاليت جنسي¬اش در دوره پس از زايمان را تجربه كند و اين مي¬تواند دلايل عديده¬اي داشته باشد از جمله: تغييرات جسمي ناشي از شيردهي، زايمان از طريق مهبل (زايمان طبيعي)، زايمان از طريق جراحي مهبل (در تولدهاي سخت و مشكل¬دار)، زايمان با استفاده از ابزار (استفاده از پمپ يا فورسپس به عنوان كمكي براي بيرون آوردن كودك)، ضربه وارده به پرينيوم (پوست مابين مهبل و مقعد)، پارگي مهبل و جراحي پرينيوم (چاك ايجاد شده در پرينيوم از طريق جراحي در هنگام تولد كودك)، زايمان از طريق مهبل موجب كاهش قدرت ماهيچه¬هاي لگني مي¬شود، اگرچه مطالعات نشان نداده¬اند كه اين مسئله بتواند آسيب¬هاي شديدي بر كاركرد جنسي زن وارد نمايد. بعضي از زنان ورزش¬هاي كگل را قبل و بعد از تولد كودك براي بازيابي قدرت ماهيچه-هايشان مفيد مي¬دانند و تصور مي¬كنند كه اين ورزش¬ها مي¬تواند به زنان در رسيدن به سطوح قبلي فعاليت جنسي، كمك كند.
بسياري از زنان دليل اصلي نداشتن يك زندگي فعال جنسي پس از زايمان، حداقل براي چندين هفته را خستگي و فرسودگي ناشي از زايمان، كمبود خواب و تطابق با سبك زندگي جديد مي¬دانند.
ارگاسم ميتواند تحت تاثير زايمان قرار گيرد. خود فرايند زايمان به عنوان يك فرايند ارگاسمي توصيف شده است.
اين نكته حائز اهميت است كه بايد زندگي جنسي پس از تولد فرزند، به تدريج بازيابي شود. بعضي از قسمت¬هاي اصلي بدن زن، درگير فرايند تولد كودك مي¬شوند. پس از يك تولد مهبلي دردناك، يك زن ممكن است كه مهبل را با درد و نه با لذت، يكپارچه ببيند. يك مادر تازه فارغ شده امكان دارد براي توصيف مجدد احساس لذت در مهبلش نياز به زمان داشته باشد. نوك پستان¬ها و پستان¬ها، كه زماني (براي برخي از افراد) به عنوان بخشي از رابطه جنسي بودند، اكنون داراي اهداف جديدي شده¬اند.
واكنش پدر مي¬تواند بر روي تمايل مادر در بازيابي روابط جنسي¬اش، تاثير زيادي داشته باشد. تماس¬هاي بدني كه لزوما با اندام¬هاي تناسلي يا حتي با هدف جنسي نباشد، مي¬توانند به صميمي¬شدن روابط يك مرد با نومادر كمك كنند. پدر بايد در نومادر اين اطمينان را ايجاد كند كه تغييرات جسمي حاصل در اثر بارداري و زايمان را درك كرده و مي¬داند كه زن براي اين كه از لحاظ جسمي و احساسي آمادگي بازيابي زندگي جنسي را كسب نمايد، نياز به زمان دارد.
منبع: راهنمای پاسخ به سوالاتی درباره ی ارگاسمنویسندگان: باری آر، کومیساروک – بورلی ویپل – سارا ناصرزاده – کارلوس بییرفلورز
مترجمین: دکتر منیر بیگلر بیگی – احمد خالقی لکموج